15-16 JUNE (1970) WORKER'S UPRISING AND ITS ECHOES IN IZMIR

Türkiye’de 19. yüzyıldan itibaren kesintiye uğrayarak da olsa süregelen işçi hareketleri, İkinci Dünya Savaşı’nın ardından süreklilik arz etmeye başlamış, 1961 Anayasası’yla birlikte de ivme kazanmıştı. Bir yandan ekonomik taleplerin öne çıkarıldığı bu hareketler, öte politik bir tavra dönüşmeye başlamıştı. 
 15 Temmuz 1963’te kabul edilen 274 ve 275 sayılı kanunlarla sendikal örgütlenmenin toplu sözleşme yapma koşullarının yeniden düzenlenmesi, hareketlerinin önünü açmıştı. 1970 yılından sosyal etkisiyle işçiler arasındaki eylemler artınca hükümet, çareyi çalışma hayatını düzenlemekte bulmuştu. Hem kamu personellerini hem işçileri ilgilendiren düzenlemeler yoğun tepkilere neden olmuştu. Tepkilerin en büyüğü işçilerden gelmişti. Zira Sendikalar Kanunu ile Grev, Toplu Sözleşme Lokavt Kanunu’nda yapılması planlanan değişiklikler sendikalar arası rekabette dengeyi bozucu niteliğe sahipti. Bu duruma tepki gösteren DİSK’e bağlı yasaya karşı “direnme”yi kararlaştırmışlardı. Haziran günü başlatılan iki gün boyunca sürmüş yasa tasarısı protesto edilmişti. Hükümetin sıkıyönetim kararıyla önlenebilen eylemler; Gebze İstanbul’da gerçekleşmiş eylemlerin etkisi farklı şehirlere intikal etmişti. çalışmada 15-16 1970’te gerçekleşen eylemlerine giden süreç, sırasında yaşananlar, eylemlere yönelik bakış açıları İzmir’deki yankıları ele alınmıştır. Çalışmanın kaynakçasında konuyla ilgili telif eserlerden, resmi kaynaklardan süreli yayınlardan yararlanılmıştır.